ارائه سه مورد بالینی با هدف مروری بر بیماری های حدقه چشم در حیوانات کوچک

حدقه یا کاسه چشم حفره ای است استخوانی که از به هم پیوست چندین استخوان در جمجمه تشکیل می شود.  در اکثر حیوانات بخش جانبی  جلویی آن را استخوان پیشانی و بخش پایینی آن نزدیک استخوان اسفنوئید است. بخش جانبی این حفره توسط استخواخ های زایگوماتیک و فک بالا حمایت می شود. ساختارهای ماهیچه ای اطراف حدقه چشم عبارتند از ماهیچه تمپورال که بخش بالایی و قسمتی از بخش جانبی چشم را می‌سازد. ماهیچه جوشی که در بخش داخلی و پایینی چشم قرار دارد و همین طور ماهیچه تریگوئید که در بخش کف حفره چشم قرار دارد .ساختارهای بافت نرم مهم در حدقه عبارتند از کره چشم، عضلات اطراف کره چشم (شامل چهار ماهیچه مستقیم و دو ماهیچه مورب و یک ماهیچه عقب کشنده)، اعصاب (زوج دوم ، سوم  و چهارم و شاخه افتالمیک  عصب سه قلو و در نهایت زوج ششم) ، غده اشکی، چربی های داخل حدقه، اعصاب اتونومیک و عروق. در نشانه شناسی اختلالات حدقه، " اگزوفتالموس " (جلو آمدن کره چشم) ، "اندوفتالموس" (عقب رفتن کره چشم در حدقه) و "استرابیسموس" (انحراف کره چشم)، اصلاحات شناخته شده ای هستند. هرچند تفریق این موارد از بوفتالموس، میکروافتالمیا و یا اختلالات نوروافتالمیک نیازمند دانش پایه معاینه چشم است. مواردی که در معاینه اولیه باید به آنها توجه کرد عبارتند از قرمزی، تورم، التهاب و بیرون زدگی مخاط ملتحمه، ریزش اشک یا حضور ترشحات موکوسی چرکی، کاهش حرکات کره چشم، درد یا احساس ناراحتی در هنگام باز کردن دهان. بسیاری از بیماری های حدقه ممکن است منجر به تغییر در کارکرد چشم و کاهش عملکرد بینایی آن شوند.  بدین منظور معاینه کامل چشم شامل مشاهده شفافیت ساختارهای اصلی (لایه اشکی، قرنیه، اتاقک قدامی، عدسی، ویتره)، معاینه شبکیه و اندازه گیری فشار کره چشم لازم است.